Om half 9 vertrekken we vanuit Enschede naar Leiden. Onderweg slaap je een klein uurtje. Tegen half 12 zijn we in het LUMC. Zo als gewoonlijk moet ik eerst even na het toilet en daarna gaan we ons melden bij Wilma.
We mogen plaats nemen in een andere wachtkamer. Daar zit het al vol met andere erbse kindjes en hun ouders. We kunnen er nog net bij en raken in gesprek met de andere ouders. We treffen onder andere hetzelfde jongetje die we in april ook hebben gezien. Toen stond hem nog een peesomlegging in de pols te wachten, nu was deze al achter de rug.
Al snel blijkt dat het allemaal uitloopt en telkens wachten we in spanning af of er iemand opgehaald gaat worden. Na een uur gaat papa eens een keer polshoogte nemen en hij krijgt de mededeling dat wij de eerst volgende zijn op de lijst. Toch worden we niet als eerstvolgende opgehaald. Er zit niets anders op dan te wachten. Jij houd je erg goed en kijkt rustig om je heen. Als papa nog eens gaat informeren schiet Wilma in de stress, alles loopt in het honderd op de afdeling en wij hadden al lang aan de beurt moeten wezen. Als de fysio die ons op haar lijstje heeft staan er aan komt en besluit eerst andere mensen die te laat voor hun afspraak zijn op te halen is bij papa de maat vol. Hij wil niet meer dat ze ons nog helpt.
Na een paar minuten staat Dr Pondaag voor onze neus, hij herkent jou meteen en neemt ons mee. Hij vind het niet normaal dat we bijna 2 uur in de wachtkamer hebben zitten wachten. Dr. Pondaag is de arts die jou geopereerd heeft in februari.
Hij vraag hoe het met ons gaat en is heel nieuwsgierig naar wat jij nu allemaal kan. Je bent inmiddels erg moe, maar laat toch even zien wat je allemaal al met de linkerarm kan. De arts is heel blij met je kunnen. Als hij ook nog eens ziet dat je vingers bewegen, doet hij bijna een vreugdedansje. Met dat resultaat is hij helemaal in zijn sas. Normaal is het zo dat bij kindjes met zo'n heftige parese het wat langer duurt voordat er resultaten van de operatie zichtbaar zijn. Jij bent dus eigenlijk heel snel met alles. Dat je vingertjes nu al bewegen was zeer positief voor de toekomst.
We vertellen dat je sinds gisteren kunt tijgeren, daar is Dr Pondaag ook erg blij mee. Je ontwikkelt je heel goed! Hij verteld ons ook dat je niet zult gaan kruipen. Hij vraagt nog aan mij of ik het leuk vind om alle verslagen van de operatie en controle's van jou te krijgen. Dat wil ik heel graag. Deze kunnen allemaal in de map die ik voor je bij houd. We spreken af dat we over een half jaar weer terug komen met je.
Bij Wilma maken we een nieuwe afspraak voor 15 mei, wederom bij Dr Pondaag, daar zijn we heel blij mee.
Dan pakken we ons handeltje weer in de auto en rijden we weer terug naar de andere kant van het land.
Knuf.
