maandag 31 oktober 2011

31 oktober 2011

Hoi kanjer.

Morgen gaan we weer naar Leiden en vandaag komt Maureen nog even langs. Ze is erg tevreden over je. In tegenstelling tot vorige week, zijn je arm en schouder nu weer erg soepel. Ze vraagt hoe het met het bewegen op de grond gaat. Ik vertel haar dat je overal of rollend komt of schuivend op de rug. Dat je in de box wel af en toe je kontje de lucht in wipt, maar op de grond niet. Ik heb het nog maar amper gezegd of je begint op de tafel te tijgeren. Je wilt de kaarsen proberen te pakken die op het uiteinde staan.

Snel leggen we je op de grond en ja hoor, ook daar kom je vooruit. We zijn alledrie dolblij! Je kan tijgeren!
Je loopt voor jou situatie prima op schema qua ontwikkeling, erg fijn! Maureen bevestigd nog wel even mijn vermoeden, kruipen ga je niet doen. Maar wat kan het schelen, je kan je vooruit bewegen!

Supertrots zijn we op je!!

Knuf!

vrijdag 28 oktober 2011

28 oktober 2011

Hiep Hiep Hoera! Thijs is 1 jaar!!

Wat is het jaar voorbij gevlogen! En wat was het een heftig jaar, met veel verdriet, maar minstens zo veel blijdschap! Je bent zo'n heerlijk kereltje, we liggen continue in een deuk om je gekke gezichtjes, je knipogen en je gebrabbel.

Je kan inmiddels het volgende zeggen:
mama = mama
mma =   oma
da = dag
ha = hai

Je kan het volgende doen:
zwaaien
plem plem (op je hoofd wijzen)
knipogen (met twee oogjes tegelijk, zo leuk om te zien!)
hele gekke gezichten trekken
rollen
tijgeren

Je doet het heel goed! We zullen zien wat er over een jaar allemaal bij is gekomen.

Liefs.

dinsdag 18 oktober 2011

18 oktober 2011 Naar het Roessingh

Vanochtend gaan we voor de eerste keer naar het Roessingh, dit is het revalidatiecentrum hier in de stad.
Er is een uur uitgetrokken voor deze eerste afspraak. Best spannend allemaal.

Op het Roessingh word je gezien door een arts-assistent. Hij vraagt ons alles van a tot z en kijkt je helemaal na.
Hij wil weten hoe je reflexen het doen, wat je wel kan, wat je niet kan, of je medicatie gebruikt, hoe je eet en drinkt en noem maar op. Als hij alle genoteerd en gezien heeft gaat hij overleggen met een revalidatiearts wat ze met deze situatie kunnen.

Het duurt even maar dan komt hij terug samen met de revalidatie arts. Ze komen tot de conclusie dat ze nu nog niet zo veel met je kunnen omdat het allemaal nog aan het herstellen is en je ook nog wat te klein bent. Maar ze willen je onder controle houden en zodra het nodig is inspringen op je ontwikkeling. Tot je 18e levensjaar gaan we minstens 3 x per jaar naar de revalidatie arts. Deze vrouwlijke arts heeft een aantal jaren in het plexusteam in Heerlen gewerkt en dat is erg fijn omdat ze dan inhoudelijk heel goed van jouw letsel afweet. Afwachten dus maar. En weer een controle erbij. We hoeven in ieder geval niet bang te zijn dat er ergens wat mis zal gaan.

Liefs.

zaterdag 1 oktober 2011

1 oktober 2011

Hoi Kanjer!

Je vingers bewegen!!! Ook apart van elkaar!!

Ik zit samen met oma achter hun huis en heb je armpje vast. Opeens zie ik je wijsvinger de lucht in schieten, dus ik schiet oma aan. -Volgens mij zag ik Thijs zijn vinger net bewegen! Net dat ik het zeg gebeurd het nog eens en vervolgens bewegen alle vingers. Zag je dat!? vraag ik aan oma. En ja oma heeft ook gezien. Ik knuffel je bijna plat van geluk. Oma heeft net als ik de tranen in de ogen staan. Wat is dit geweldig na alle zorgelijke uitspraken van de neuroloog eerder deze week! Snel vertel ik het heugelijk nieuws aan papa, deze kijkt me vol ongeloof aan.

Als we later in huis zijn, ziet hij het ook. Wat zijn we blij!

Dikke knuffel!