De dag van het ontslag!

Hoi kanjer,

Vandaag ben je precies 4 maanden oud.
Papa is vanochtend weer alleen naar je toe gegaan. Ik maak ondertussen de slaapkamer in het ronaldmcdonaldhuis schoon, want misschien mogen we vandaag wel naar huis.
Je nacht is vrij rustig verlopen. Je drinkt nog steeds erg matig en je temperatuur is nog steeds 37.9 graden.

Tegen 11 uur komt papa mij ophalen. Je wil weer niet drinken en ze willen daarom proberen je een fruithapje te geven. Papa vond dat ik daar ook bij moet zijn, want dat word je eerste fruithap. Verder weet hij nog niets over een ontslag. De neuroloog vind je drinkgedrag namelijk vreemd.

Als we weer terug bij je zijn mag je de fruithap opeten. Ik sta al klaar met het fototoestel om die gekke bekken die we verwachten te fotograveren. Maar die blijven uit, want je vind het hapje heel lekker en bent zelfs boos als het op is.

Als het wat gezakt is gaan we je verzorgen. De verpleegster wil nog 1x met ons mee kijken en ook de kinderarts wil je nog even zien. De verzorging verloopt prima en de kinderarts vind je goed genoeg om naar huis te mogen. Ze gaat nog even overleggen met de neuroloog en deze geeft ook groen licht om te vertrekken. Je drinken word verder niet meer besproken, maar dat houden we zelf wel in de gaten.

Marga die de zorg voor je heeft, maakt zich nog wel zorgen. Ze vind je niet lekker inorde en wijst daar dan ook continue op. Wij willen graag met je terug naar huis en gaan je spullen inpakken. Mocht er wat zijn, kunnen we ook in ons eigen ziekenhuis terecht.

De terugreis verloopt erg snel, je houd je prima en slaapt bijna de hele weg. We gaan eerst even langs opa, oma en Ilse. Fijn om weer terug te zijn! Ilse blijft nog 1 nachtje bij oma, zodat wij even rustig kunnen ervaren hoe het is om met je thuis te zijn in deze situatie.

Als we thuis zijn, haalt papa snel de honden op. Die hebben het prima naar hun zin gehad op hun logeeradres, maar ik ben heel blij ze weer te zien!
Jij doet het verder op het drinken na ook prima. We zullen zien wat de nacht ons gaat brengen.

Slaap lekker!

De derde dag na de operatie.

Hoi kanjer,

Je hebt een hele onrustige nacht achter de rug. Papa is vannacht tot 2x toe gebeld of hij wilde komen.
Dit heeft hij zelf aangeboden aan de verpleging. Alleen telkens als hij er net was, was jij weer in slaap gevallen kleine boef.

Ik voel me niet lekker en heb inmiddels zelf ook koorts en een rot kuch. Het is dan ook beter om niet naar jou toe te gaan, omdat er verder allemaal hartpatiëntjes bij je op de afdeling liggen.
Papa gaat dus een paar maal alleen naar je toe.
Je koorts is gezakt, je hoogste piek was vandaag 37.9 graden. Je drinkt bijna helemaal niets meer en daarom is het infuus weer in werking gezet.
Als je niet beter gaat drinken krijg je weer in sonde in. Daar hopen we niet op. Je mag vandaag nog niet naar huis, want je moet eerst 24 uur koortsvrij zijn voordat ze je laten gaan.

Tegen de avond aan besluit ik toch even mee te gaan, want helemaal niet naar je toe, vind ik toch wel erg moeilijk.
Nadat je weer de fles weigerd, besluiten we zelf een fles voeding aan te maken met kraanwater, ipv van het steriele ziekenhuiswater en ja hoor, prompt drink je 100 cc op. De verpleging gaat vanaf nu ook je flessen met gewoon kraanwater aanmaken. Hopelijk gaat het dan beter met drinken.
Nu je je buikje een beetje vol hebt, ben je lekker in slaap gevallen. Wij zijn nu terug in het huis en zitten nog even weer in de woonkamer. Zo kruipen we snel in bed en hopelijk krijgen we morgen dan het nieuws dat we naar huis mogen.

Tot morgen.
Dikke knuf

De tweede dag na de operatie.

Hoi manneke,

Om 8 uur zijn we al bij je. We gaan voor het eerst de schelpverzorging doen en straks komen opa, oma en Ilse op bezoek, dus zijn we mooi op tijd. We zien als we bij je komen dat het infuus weer aangekoppeld is. Ze zijn in de nacht begonnen met antibiotica, omdat je nog steeds hoge koorts hebt. Ook word je straks naar een 1 persoonskamertje verhuisd, omdat ze bang zijn voor een infectie. Bloedprikken hoeft niet meer, omdat ze al gestart zijn met de antibiotica.

We gaan je verzorgen en mogen alles vast neer leggen wat we nodig zijn, dat is een behoorlijke lijst. Anniek komt er bij en dan mogen we beginnen. Ik houd je hoofd en armpje vast zodat je niet kunt bewegen en papa haalt je uit de schelp en verzorgd al je wondjes. Met hier en daar een aanwijzing redden we ons prima. Het is ook helemaal niet zo moeilijk. Je hebt al wel een aantal drukplekken, maar dat is ook bijna niet te voorkomen. Anniek is erg tevreden over onze verrichtingen.

Dan mag je je fles, je bent helemaal afwezig en staart voor je uit. Waarschijnlijk heeft de verzorging je veel energie gekost en in combi met de antibiotica ben je erg afwezig. Je drinkt wel je fles helemaal leeg. We leggen ja nadien in de kinderwagen en gaan dan naar het treinstation om ons bezoek op te halen.

Wat fijn om je zusje even weer te zien en te kunnen knuffelen. We laten opa, oma en Ilse eerst even ons eigen onderkomen zien en dan gaan we met zijn allen naar jou toe. Je hebt honger en krijgt een fles. Dan is de kinderarts er voor je en terwijl we met haar praten, spuug jij snel een gedeelte van de fles weer uit. Dat betekent dat we je schelp weer moeten verschonen. De kinderarts verteld ons dat ze even willen afwachten of de antibiotica aan gaat slaan. Als dat aanslaat de komende 24 tot 48 uur, mag je met antibiotica naar huis.
We gaan je schelpverschoning weer uitvoeren en ditmaal zonder begeleiding. Het loopt al heel vloeiend. Als je weer netjes in je schelp ligt, laten we Anniek ons werk even keuren. Ze is dik tevreden en vind dat we het helemaal onder de knie hebben. Je bent intussen in slaap gevallen, dus leggen we je lekker weg. De neuroloog komt nog even langs na een telefoontje van de kinderarts. Hij vind dat je het prima doet na de operatie, maar heeft verder niets over je te zeggen. Het laatste woord ligt nu bij de kinderarts.

Wij gaan dan even een hapje eten en nat het eten gaan we met Ilse naar de daktuin. Dit is een mooie grote speelruimte voor alle kindjes hier in het ziekenhuis. Maar ook broer en zussen mogen daar spelen. Papa haalt je na een poosje nog even daar na toe, zodat opa, oma en Ilse nog even een blikje kunnen werpen en dan is het weer tijd voor hun om met de trein terug te gaan.
Ik heb het wel even moeilijk als ik Ilse weer zie vertrekken in de trein. Maar ze heeft gelukkig prima naar haar zin bij opa en oma. Laten we hopen dat we snel weer lekker met zijn allen samen zijn. Papa en ik gaan even terug naar het huis, we zijn beiden erg moe en kruipen even in bed.

Om 7 uur worden we wakker gebeld door de verpleging of we nog komen om jou te verzorgen. Papa gaat even alleen, ik voel me niet zo heel lekker.
Om half 11 is papa terug. Hij heeft samen met Isabel je verzorging gedaan en bij papa heb je je fles leeg gedronken. We gaan nog even in de huiskamer zitten om te kletsen met Sanne, de mama van Teun om de dag af te sluiten.

Tot morgen kanjer.

De eerste dag na de operatie.

Hey kereltje,

Je voelt je vanochtend niet zo lekker en bent vrij onrustig geweest in de nacht. Toen we vanochtend om 8 uur bij je kwamen, hadden ze je verplaats naar het materialen/verzorgingshok, omdat je je kamergenootje wakker hield. Daar lag je wel lekker te slapen. Je hebt nog totaal geen zin om te drinken, maar dat kan ik mij ook wel voorstellen. Je hebt anderhalf uur over je fles gedaan bij de nachtdienst.

Eerst heb ik je schelp die gisteravond vies was geworden opnieuw bekleed, zodat deze weer paraat ligt voor de volgende verschoning. Daarna word er bloed bij je geprikt, omdat je nog steeds koorts hebt. Ze willen graag weten of je een infectie onder de leden hebt. Je voetjes zijn ook erg gezwollen, dus mogen de zwachtels er nu al af. We zien voor het eerst de snedes in je beentjes. Het zijn per beentje kleine snedes op 3 plekken, die je vast niet terug gaat zien later. Het bloedprikken gaat heel gemakkelijk en als de laborante het net afgerond heeft, staat de neurochirurg al bij ons binnen op de kamer. Hij komt even kijken hoe het met je gaat. De koorts is nog even afwachten, maar verder is hij erg tevreden en denkt dat hij ons niet weer zal zien maandag.

Dan is het echt tijd om je de fles te geven, want je bent erg huilerig. Deze fles drink je netjes leeg binnen 10 minuten. Je krijgt nog niet zoveel aangeboden en drinkt nu 100cc. Als je nog ligt uit te buiken komt de neuroloog al weer bij ons binnen. Hij wil je ook graag even bekijken. Je doet het prima voor een net geopereerd kindje, dus het gaat naar tevredenheid.

In het middaguur ga ik je de fles geven, je lijkt nu niet zoveel zin te hebben drukt telkens met je tong de speen naar buiten. Als je na een poosje begint te drinken, duurt het niet lang voordat je alles met een boog weer uitspuugd. Wij zijn allebei helemaal nat van de voeding. Je verzorging moet nu dus wat eerder dan gepland. Van de verpleging mogen we het meteen zelf gaan proberen, maar wij vinden het toch fijner om het eerst even te kunnen zien van de profesionals. Het ziet er niet zo heel moeilijk uit. Je bent erg moe nadien en valt in de kinderwagen heerlijk in slaap.

Inmiddels zijn je bloedwaarden binnen en er is inderdaad een verhoogde infectiewaarde te zien. Toevallig komt de kinderarts net naar ons toe. Ze verteld ons dat ze het nog even een dagje willen aankijken omdat de koorts meerdere oorzaken kan hebben. Mocht het niet veranderen willen ze beginnen met antibiotica.
Wij gaan daarna even naar het huis, zodat ik mij kan omkleden. We besluiten even wat tijd voor ons zelf te nemen en slaan de middagfles van 3 uur even over.

Als we om half 6 terug komen is verpleegster Nel je al aan het voeden. Je wil alleen weer niet zo best drinken. Papa neemt het over en na even zitten begin je opeens je fles weer leeg te drinken. Daarna mag papa je luier verschonen en heb je een stinkende verrassing. Je hebt paracetamol gehad en de koorts is iets gezakt. Je kletst gezellig naar ons en er kunnen behoorlijk wat lachjes af. Fijn om je even weer zo te zien! Als je weer in slaap bent gaan wij terug naar het huis.

Om half 9 gaat papa even alleen naar je toe. Ik blijf in het huis achter met de mama van je eerste kamergenootje. We kunnen het goed met elkaar vinden en kunnen zo even goed van ons af praten. Bij papa drink je weer je fles leeg. Het is duidelijk dat je beter in je vel zit. Hopelijk blijft het lijntje zo stijgen!

Tot morgen kanjer, dan gaan papa en ik je schelpverzorging doen.
Gaat helemaal goed komen!

Dikke knuffel!

De dag van de operatie.

Hey kanjer,

Vandaag is de grote dag van de operatie. Papa heeft redelijk geslapen, ik wat minder. Allemaal spanningen voor wat gaat gebeuren. We zijn om half 8 bij je, want je mag nog eerst even lekker in bad. Dat kan de aankomende twee weken niet omdat je in een gipsen schelp komt te liggen. Je hebt de hele nacht lekker door geslapen en om half 2 slapend je laatste fles leeg gedronken voor de operatie. Je temperatuur is goed en je kuchje is niet erger geworden, dus groen licht voor de operatie.

Papa heeft je in bad gedaan en ik heb je vervolgens afgedroogd en jou het operatiehemdje aangetrokken. We hebben je vervolgens in je bed gelegd, maar dat vond je al snel niet zo leuk. Ik heb je nog even lekker bij mij genomen. Papa mag zich om gaan kleden, hij gaat mee naar de ok, waar je onder narcose gebracht gaat worden. Als ik papa in de ok kleding zie, besef ik mij ineens dat het nu echt gaat gebeuren. Ik probeer me groot te houden, maar het lukt niet en ik knap even. Je bent nog zo klein!

Dan is het 8 uur, tijd om naar beneden te gaan. De broeder gaat met ons mee. Ik mag mee tot aan de deur van de ok-afdeling, daar moet ik voor even afscheid van je nemen. Dat kost mij weer wat slikken. Ik loop samen met de vader en oma van jouw kamergenootje die aan zijn hartje geholpen word mee naar de andere kant van de afdeling, want daar komt papa weer naar buiten.
Al met al duurt dat niet eens zo lang. Een minuut of 10 later is papa al weer terug. Je was al tijdens het lopen naar de ok-kamer in slaap gevallen bij papa op de arm. Daardoor ging het narcose geven heel snel. Alles is dan ook rustig verlopen.Voor ons begint nu de lange wachtdag. We besluiten om een stukje met de auto te gaan rijden en verkennen de omgeving wat. Uiteindelijk rijden we even naar Den Haag om het centrum onveilig te maken. Boven onze verwachting gaat de tijd best snel.

Om 3 uur zijn we terug in Leiden en lopen even naar de afdeling. Toevallig word daar net gebeld dat je kamergenootje terug is van de operatie. Dat is ook wel fijn om te weten, want we leven behoorlijk met elkaar mee. Over jou is er verder nog geen info, dus duiken wij de ouderhuiskamer in. We krijgen een ingeving om nog eens te informeren bij het Ronald McDonaldshuis of er een kamer vrij is en vandaag hebben we geluk. We gaan meteen even kijken. Het huis is prachtig en van alle gemakken voorzien en dat geld ook voor de slaapkamer. Heel wat anders dan de ouderkamer op het ziekenhuis waar alleen twee bedden staan.

Om 5 uur gaan we een hapje eten in het restaurant bij het ziekenhuis. Als we om half 6 terug zijn op de babyzaal, heeft de neurochirurg net gebeld dat de operatie afgerond is en hij zo even naar boven komt. De zenuwen beginnen meteen te gieren. Wat zou hij hebben kunnen doen voor jou..

Als de neurochirurg er is vertelt hij ons dat je nog wel op de ok ligt. Je ligt nog aan de beademing en hebt even nodig om rustig bij te komen, dat is altijd zo bij deze operaties. De operatie is naar wens verlopen. Je hebt je goed gehouden (voor zover dat kan onder narcose). Hij merkte wel dat je schoudergewricht erg stijf is. Van de 5 zenuwen waren er 2 helemaal uit het merg getrokken. De overige 3 waren beschadigd. Alles is weer zo goed mogelijk hersteld en op de 3 herstelde punten aangesloten. Nu heb je dus 5 zenuwen op 3 punten aangesloten. De chirurg heeft de weg gelegd en nu moeten de zenuwen deze weg gaan vinden. 70% van de kindjes met deze vorm van erbse parese kunnen deze arm uiteindelijk als een steunarm gebruiken. Dat houd in dat je hopelijk met je handje wel een danoontje kunt vasthouden, maar niet kunt uitlepelen. Laten we hopen dat je zover mag komen! Voordat de chirurg weg gaat verteld hij ons nog wel even dat je het infuus in je hoofdje hebt. In je vrije armpje lukte dit niet.

Dan mogen we eindelijk naar je toe. Omdat het al laat is mogen we samen. Op de verkoever kamer lig je meteen vooraan. Je bent heel zielig aan het kermen en word een beetje wakker. Je reageerd meteen als we je over je wangetjes strelen. Ook houd je meteen mijn vinger vast.Je ligt aan de monitor en je zuurstof word gemeten. Opeens schiet de hartslag de hoogte in. Je krijgt daarom wat in je infuus om je te laten plassen, want dat heb je tijdens de operatie bijna niet gedaan. Niet veel later is de luier heel dik en zien we de getallen op de monitor weer wat bij trekken. Je hebt inmiddels nu ook koorts. Je krijg wat suikerwater, want je lijkt hongerig te zijn. Het drinkt gaat toch nog heel matig. Je word nog even in de gaten gehouden en er word contact gezocht met een kinderarts. Je bent vrij rustig verder, dus erge zorgen zijn er niet. Langzaam trekt het allemaal weer een beetje bij.

Je mag om kwart over 8 naar boven en word daar voor 1 nacht aan de monitor gelegd.
Als je geïnstalleerd bent gaan wij richting het RMcDhuis. Vooral ik ben erg moe. Papa gaat later nog even terug om onze spullen over te brengen. Als hij bij je komt mag je net een flesje. Papa mag hem geven. Je drinkt 10cc en die komt net zo hard weer naar buiten. Je schelp die bekleed is met een hydrofiele luier is helemaal nat. Daardoor moet je er al meteen uit. Papa kan dus meteen zien hoe je er onder het verband uit ziet en wat ons nog te wachten staat. Deze verzorging zal 2 keer per dag nodig zijn om je wonden te verzorgen. Je hebt in je nek een paar sneetjes en ook in je armpje. Daar is een zenuw uitgehaald. Verder zijn je beentjes ingezwachteld, hier zijn ook zenuwen uit gebruikt. De zwachtels mogen er morgen weer af.
Als je weer lekker fris in de schelp ligt en in je bedje slaapt komt papa weer terug. We duiken ook ons bed in. Hopelijk kom je de nacht rustig door en heb je niet al te veel pijn.

Dikke knuf.

De dag van de opname

Hey manneke,

Vandaag is het de dag voor de operatie en word je alvast opgenomen. We melden ons rond de klok van 10 en krijgen je bedje aangewezen. We krijgen een heleboel info en het word meteen duidelijk dat ons een heel programma te wachten staat.

Eerst gaan we paperassen invullen word je gewogen, getemperatuurd en opgemeten. Je weegt nu 6415 gram, hebt een temperatuur van 36,4 graden en bent 62 cm lang. Als dat allemaal gebeurd is krijgen we een rondleiding over de afdeling. Jij blijft ondertussen achter in dat grote bed en vind het allemaal wel best.

Vervolgens mag ik bloed gaan prikken, dit is omdat je nog jonger bent dan 6 maanden. Mocht je een bloedtransfusie nodig hebben, dan hebben ze van jou geen duidelijke bloedgroep omdat er nog antistoffen van mij aanwezig zijn. Door deze gegevens kunnen ze dan als het nodig mocht zijn mijn bloed met dat van een donor mengen. Maar dit kwam eigenlijk nooit voor bij plexuskindjes.

Hierna hebben wij een gesprek gehad met de neurochirurg. Hij vertelde ons dat er zeker 1 zenuw helemaal uit het merg is getrokken en hoe de operatie ingedeeld zal zijn. Je gaat om 8 uur naar de ok, voor ze echt kunnen beginnen zal het al half 10 zijn. Als ze je zenuwen bloot gelegd hebben kunnen ze de schade pas precies bekijken en zullen ze dan een plan van aanpak moeten maken, dit zal zo'n 2,5 uur in beslag gaan nemen. Daarna gaan ze zenuwen uit je beentjes halen en misschien ook nog uit je linkerarm, ook dat zal zo'n 2,5 uur gaan duren. Hierna moet het allemaal weer hersteld gaan worden, dus het kan al met al heel wat uren gaan duren.

Om half 2 mogen we met je naar de gipskamer. Hier worden twee schelpen aangemeten. Hier zal je de komende twee weken in moeten liggen, om stil mogelijk te blijven liggen. Je laat alles gewillig over je heen komen en lacht voluit naar de gipsmeester. Deze heeft er veel plezier in dat je zo vrolijk bent.

Als we terug op de afdeling zijn komt de anesthetist even bij je kijken. Je laat een akelig hoestje horen en dit mag niet erger gaan worden, anders mag je morgen niet onder narcose. Dus maar hopen dat het zo blijft als het is.

Niet veel later komt de kinderneuroloog langs. Hij wil je ook nog even onderzoeken. Hij tekent met een zwarte stift een grote pijl op je linkerarm. Als hij dit niet doet kom je morgen de operatiekamer niet op. We dopen je hierna om tot TattooThijs.

Later komt ook nog een pedagoge langs. Zij vertelt ons hoe het wegbrengen naar de ok zal gaan verlopen.
Ook brengt ze je een leuke wieghanger waar je vrijwel meteen mee begint te spelen.

Daarna hebben wij even tijd om een hapje te gaan eten.
Als we terug komen zit je in de maxicosi en word je al voorzien van een fles.
Ik neem je snel over van de verpleegster, nu kan het nog even zonder de schelp.

Als je de fles leeg hebt leggen we je weer in het bedje. Wij gaan ondertussen leren om de schelp te bekleden. Één doet Isabel ons er voor en de andere mogen we zelf doen.
Als we deze bijna af hebben komt Isabel mij ophalen. Je huilt alles bij elkaar en ligt over dwars in dat grote bed. Op de arm word je wel weer rustig en val je bijna in slaap. We leggen je in de kinderwagen en al snel gaan je oogjes dicht.

 Om 9 uur geven we je nog een fles in de ouderkamer en daar val je in de kinderwagen in slaap.
Je mag lekker in je bak blijven liggen vannacht.
Wij nemen afscheid van je en gaan naar onze slaapkamer op dezelfde afdeling, waar jij ligt.
Morgen word de grote dag van, maar ook die vervelende dag voor ons.

Slaap lekker kanjer!

De dag van de ct-scan.

Hey kanjer.

Vandaag was het een best spannende dag. We zijn met je naar Leiden geweest voor de ct-scan en een echo.
Om 6.00 uur zijn we weggereden vanaf huis om de file's zo wat te beperken.
We waren om 8.45 uur in het LUMC in Leiden.
Mooi op tijd, want de afspraak stond om 11.00 uur.
Dus zijn we eerst een stukje het centrum in gewandeld. Maar het was behoorlijk fris, dus zijn we snel weer terug naar het ziekenhuis gegaan. Daar hebben we even in het restaurant gezeten.
Tegen 10.30 uur hebben we ons gemeld op de kinderdagopname afdeling en kregen we je plekje toegewezen. Wat een groot bed voor zo'n klein hummeltje als jij zeg!

Rond 11.00 uur werden we op gehaald voor de echo die ze van je middenrif gingen maken. Deze was om te beoordelen of je middenrif gelijkmatig beweegt met ademen. Op de echografie afdeling stond je alleen niet ingepland voor vandaag en wilden ze dat we maar een andere keer terug moesten komen. Daar werden we niet zo vrolijk van en dat hebben we ook even laten weten. In onze afsprakenbrief stond deze echo wel voor vandaag gepland. We werden toch weer terug naar de afdeling gestuurd.

Daar vroegen ze ons hoe het gegaan was en waren ook heel verbaasd dat we terug gestuurd werden. Er werd meteen aktie ondernomen en uiteindelijk mochten we toch weer naar beneden voor de echo.
Deze werd vrijwel meteen gemaakt en vond het allemaal niet zo leuk. Je had ook al een aantal uren niets meer gehad omdat je nuchter moest blijven. Voor de arts was dit alleen maar fijner, omdat ze zo alles veel beter kon beoordelen. Alles was dan ook prima in orde en zoals het moest werken.
We konden weer terug naar de afdeling om te wachten op de scan.

Om 13.00 uur werd er gebeld dat we je operatiehemdje aan mochten doen en niet veel later werden we opgehaald en naar de ct-scan gebracht.
Papa is met je mee gegaan en je bent bij hem op schoot in slaap gevallen. De anestethist die je in december goedgekeurd heeft voor de operatie heeft je vandaag onder narcose gebracht.
Toen je sliep moest papa weer naar buiten en zijn wij weer terug naar de afdeling gegaan om te wachten.

Om 14.30 uur werd er gebeld dat één van ons je mocht ophalen van de uitslaapkamer. Dit heb ik gedaan samen met de verpleegster.
Bij het melden bij de intercom hoord ik je al huilen. Ze brachten je op de arm naar mij toe en hadden een fopspeen gefabriceerd, want je had hele erge honger. We moesten nog even op je bedje wachten en toen deze ook gebracht was zijn we terug naar de afdeling gegaan.
Papa had inmiddels al gezord dat je flesje lekker warm was dus terug op de afdeling kon je meteen de fles drinken. Deze had je zo leeg.
Het infuus werd uit je voetje gehaald en ik mocht je kleertjes weer aan doen.

Je was nog wel wat slaperig en bent toen je je kleertjes weer aan had dan ook al snel in slaap gevallen. We moesten nog wel een paar uurtjes wachten om te kijken of alles goed met je ging.
Uiteindelijk mochten ietsjes eerder weg omdat we nog zo'n eind moesten rijden. De uitslag van de scan krijgen we overigens de dag voor je operatie.
Je hebt de hele weg geslapen en bij oma in huis weer een fles gehad. Die viel niet zo goed, want je hebt hem helemaal over mij uitgespuugd. We zijn snel naar huis gegaan en net heb je nog een klein flesje gehad.
Nu lig je lekker te slapen en dat gaan wij ook doen.

Slaap lekker.

Afspraak op het ziekenhuis

Hey kereltje,

Vandaag moesten we weer voor controle naar het mst hier in de stad.
Oma en Ilse zijn met ons meegeweest.

Nicole waar we de afspraak hadden staan was ziek, dus werd je bekeken door een andere kinderarts.
Je werd eerst gewogen en opgemeten door een assistente. Je bent nu 6135 gram en 60.5 cm lang.
Prima gegroeid dus, dat is heel fijn om te weten!

Daarna heeft de arts je bekeken, ze was erg tevreden over je.
Wel moesten we nog een keertje bloed laten prikken voor onderzoek om te kijken of bepaalde waarden weer wat gezakt waren
.Dat hebben we dan ook meteen aansluitend gedaan.
De laborante heeft eerst om versterking gevraagd, want ze vond je nog zo klein.
Ditmaal vond je het niet zo leuk en liet dat goed horen!
Gelukkig was het zo gebeurd. Volgende week krijgen we telefonisch de uitslag.

Dikke knuf.

Tweede afspraak in Leiden.

Hey manneke,

Vandaag ben ik samen met oma en jou weer naar Leiden geweest. Papa heeft nachtdienst en kon niet mee.
Je hebt de hele autorit lekker geslapen.
Bij het plexusteam liep het wel wat uit, we waren bijna drie kwartier later aan de beurt dan gepland.
De revalidatiearts heeft je onderzocht en concludeerde dat er in je arm weinig is veranderd sinds 7 december. De operatie gaat dus definitief door.

Ze heeft ons de data's van de scan en de operatie gegeven en dit is al heel vlug!
Over 2 weken op 15 februari word je 1 dag opgenomen voor de ct-scan, deze gaat ook onder narcose.
En over 3 weken op 24 februari staat je operatie gepland.
Zo snel had ik het nog niet verwacht, ik dacht dat het medio maart zou worden, maar ben er wel heel blij mee.
We moeten 17 februari ook nog vrij houden, want mocht het kindje wat voor die dag gepland staan onverwachts ziek zijn, word jij eerder opgeroepen.

De terugweg heb je weer heerlijk geslapen. Vlak voor het einde werd je wakker, omdat je honger had, maar dat was ook niet zo gek, nadat je je vorige fles al 5 uur eerder had gehad.

Nu kan het regelen beginnen. Alle afspraken die in het ziekenhuis hier in Enschede gepland staan vallen rond deze tijd, dat word dus verplaatsen. Verder zullen wij onze verblijfplek in Leiden moeten bespreken, vrij moeten vragen op het werk, oppas regelen voor de honden, enz, enz. Druk, druk, druk, maar alles voor een goed doel!
We hopen op het beste!

Dikke knuf.