De dag van de operatie.

Hey kanjer,

Vandaag is de grote dag van de operatie. Papa heeft redelijk geslapen, ik wat minder. Allemaal spanningen voor wat gaat gebeuren. We zijn om half 8 bij je, want je mag nog eerst even lekker in bad. Dat kan de aankomende twee weken niet omdat je in een gipsen schelp komt te liggen. Je hebt de hele nacht lekker door geslapen en om half 2 slapend je laatste fles leeg gedronken voor de operatie. Je temperatuur is goed en je kuchje is niet erger geworden, dus groen licht voor de operatie.

Papa heeft je in bad gedaan en ik heb je vervolgens afgedroogd en jou het operatiehemdje aangetrokken. We hebben je vervolgens in je bed gelegd, maar dat vond je al snel niet zo leuk. Ik heb je nog even lekker bij mij genomen. Papa mag zich om gaan kleden, hij gaat mee naar de ok, waar je onder narcose gebracht gaat worden. Als ik papa in de ok kleding zie, besef ik mij ineens dat het nu echt gaat gebeuren. Ik probeer me groot te houden, maar het lukt niet en ik knap even. Je bent nog zo klein!

Dan is het 8 uur, tijd om naar beneden te gaan. De broeder gaat met ons mee. Ik mag mee tot aan de deur van de ok-afdeling, daar moet ik voor even afscheid van je nemen. Dat kost mij weer wat slikken. Ik loop samen met de vader en oma van jouw kamergenootje die aan zijn hartje geholpen word mee naar de andere kant van de afdeling, want daar komt papa weer naar buiten.
Al met al duurt dat niet eens zo lang. Een minuut of 10 later is papa al weer terug. Je was al tijdens het lopen naar de ok-kamer in slaap gevallen bij papa op de arm. Daardoor ging het narcose geven heel snel. Alles is dan ook rustig verlopen.Voor ons begint nu de lange wachtdag. We besluiten om een stukje met de auto te gaan rijden en verkennen de omgeving wat. Uiteindelijk rijden we even naar Den Haag om het centrum onveilig te maken. Boven onze verwachting gaat de tijd best snel.

Om 3 uur zijn we terug in Leiden en lopen even naar de afdeling. Toevallig word daar net gebeld dat je kamergenootje terug is van de operatie. Dat is ook wel fijn om te weten, want we leven behoorlijk met elkaar mee. Over jou is er verder nog geen info, dus duiken wij de ouderhuiskamer in. We krijgen een ingeving om nog eens te informeren bij het Ronald McDonaldshuis of er een kamer vrij is en vandaag hebben we geluk. We gaan meteen even kijken. Het huis is prachtig en van alle gemakken voorzien en dat geld ook voor de slaapkamer. Heel wat anders dan de ouderkamer op het ziekenhuis waar alleen twee bedden staan.

Om 5 uur gaan we een hapje eten in het restaurant bij het ziekenhuis. Als we om half 6 terug zijn op de babyzaal, heeft de neurochirurg net gebeld dat de operatie afgerond is en hij zo even naar boven komt. De zenuwen beginnen meteen te gieren. Wat zou hij hebben kunnen doen voor jou..

Als de neurochirurg er is vertelt hij ons dat je nog wel op de ok ligt. Je ligt nog aan de beademing en hebt even nodig om rustig bij te komen, dat is altijd zo bij deze operaties. De operatie is naar wens verlopen. Je hebt je goed gehouden (voor zover dat kan onder narcose). Hij merkte wel dat je schoudergewricht erg stijf is. Van de 5 zenuwen waren er 2 helemaal uit het merg getrokken. De overige 3 waren beschadigd. Alles is weer zo goed mogelijk hersteld en op de 3 herstelde punten aangesloten. Nu heb je dus 5 zenuwen op 3 punten aangesloten. De chirurg heeft de weg gelegd en nu moeten de zenuwen deze weg gaan vinden. 70% van de kindjes met deze vorm van erbse parese kunnen deze arm uiteindelijk als een steunarm gebruiken. Dat houd in dat je hopelijk met je handje wel een danoontje kunt vasthouden, maar niet kunt uitlepelen. Laten we hopen dat je zover mag komen! Voordat de chirurg weg gaat verteld hij ons nog wel even dat je het infuus in je hoofdje hebt. In je vrije armpje lukte dit niet.

Dan mogen we eindelijk naar je toe. Omdat het al laat is mogen we samen. Op de verkoever kamer lig je meteen vooraan. Je bent heel zielig aan het kermen en word een beetje wakker. Je reageerd meteen als we je over je wangetjes strelen. Ook houd je meteen mijn vinger vast.Je ligt aan de monitor en je zuurstof word gemeten. Opeens schiet de hartslag de hoogte in. Je krijgt daarom wat in je infuus om je te laten plassen, want dat heb je tijdens de operatie bijna niet gedaan. Niet veel later is de luier heel dik en zien we de getallen op de monitor weer wat bij trekken. Je hebt inmiddels nu ook koorts. Je krijg wat suikerwater, want je lijkt hongerig te zijn. Het drinkt gaat toch nog heel matig. Je word nog even in de gaten gehouden en er word contact gezocht met een kinderarts. Je bent vrij rustig verder, dus erge zorgen zijn er niet. Langzaam trekt het allemaal weer een beetje bij.

Je mag om kwart over 8 naar boven en word daar voor 1 nacht aan de monitor gelegd.
Als je geïnstalleerd bent gaan wij richting het RMcDhuis. Vooral ik ben erg moe. Papa gaat later nog even terug om onze spullen over te brengen. Als hij bij je komt mag je net een flesje. Papa mag hem geven. Je drinkt 10cc en die komt net zo hard weer naar buiten. Je schelp die bekleed is met een hydrofiele luier is helemaal nat. Daardoor moet je er al meteen uit. Papa kan dus meteen zien hoe je er onder het verband uit ziet en wat ons nog te wachten staat. Deze verzorging zal 2 keer per dag nodig zijn om je wonden te verzorgen. Je hebt in je nek een paar sneetjes en ook in je armpje. Daar is een zenuw uitgehaald. Verder zijn je beentjes ingezwachteld, hier zijn ook zenuwen uit gebruikt. De zwachtels mogen er morgen weer af.
Als je weer lekker fris in de schelp ligt en in je bedje slaapt komt papa weer terug. We duiken ook ons bed in. Hopelijk kom je de nacht rustig door en heb je niet al te veel pijn.

Dikke knuf.